Gürcistan’dan kopup göçen, Anadolu Kadınıyım ben…
Sen ise, yüreğine mavzer yemiş yaralı bir asker…
Nasır tutmuş, kınalı ellerimle alın terini silmek görevdir bana…
Sen de bilirsin ki, “VATAN” deyince, akan sular durur bu cennet “MEKÂN” da…
Sakın ha, beni gözünde büyüteyim deme.
Yüzünün akıyla yaşamaya çalışan, iki oğlunu da vatan uğruna şehit vermekten gurur duyan, yaşlı bir anne…


Ben değilim oğul, ben değilim sadece…
Çocuklarının yanında, her bir şeyini vatan için feda eden çok kişiler bilirim gerimde…
Lazı da öyledir, Kürdü de…
Boşnağı da öyledir, Çerkezi de…
Abhazı da öyledir, Gürcüsü de oğul…
Kardeşlik demişler ismine…
“Birimiz hepimize, hepimiz birimize…”