En uzun yolculuk, beynimizden yüreğimize yaptığımız yolculuktur. İnsanın son yolculuğa çıkışı gibi. Affetmek bu yolculuğun en kestirme yoludur. Affetmek, affedilmek geçmişin yaralarını yeniden deşerek yüzleşmek zorunda kalınsa bile kendi içinde önemli bir dersi barındırır.

İmkânsızlıklar içinde başlayan bir yaşamın içinde hayatı kazanma çabasıyla şehre uzanan bir hayat mücadelesinin öyküsü, örnek alınan insanlar, ders çıkartılan yaşantılar, insan ruhunun ve aşkın karanlık labirentlerine doğru sessiz bir şekilde başlayan acı bir aşk ve sonsuz bir bekleyiş… Hüseyin Tophan okurla ilk romanı Yitiriş Bulvarı’nda bu yolculuğun izlerini paylaşıyor.
“Gümüş kasabasında gün artık geceye dönmüş, kasaba sakinleri lambalarını söndürmüştü. Kasabanın cadde ve sokak lambaları uğultulardan sessizliğe bürünmüştü. Sanki bir hüzün vardı kasabanın üzerinde.”